Laatste uurtjes hebben geslagen!

Hallo lieve leesvriendjes,

Ons vorige verslagje is geeindigd in ko phi phi. Hier zijn we nog een dag gebleven, een actieve dag want we besluiten naar het viewpoint te lopen. Een stijle klim waarbij we watervalletjes onder onze oksels produceren. Het uitzicht is prachtig, een bovenaazicht van het eiland. Phi phi bestaat uit twee eilandjes dat door een gemeenschappelijk strand wordt verbonden, aan beide kanten bevindt zich dus zee. Erg appart ook om je boven te realiseren dat hier een paar jaar geleden een tsunami heeft plaatstgevonden en alles heeft weggevaagd. Na de intensieve klim hebben we zeker een cooling-down verdient en trekken we onze bikini's aan. Op ons to-do-list staan nog maar een paar dingen waaronder chillen op een strand waar we zo goed als alleen zijn, het expeditie robinson gevoel. Dus Sjoukje en Sanne op ontdekkingstocht langs de kustlijn, want in de verte hebben we ons strandje waar we de middag willen doorbrengen al gespot. Het eerste stukje is gemakkelijk te doen, een kleine klim op rotsen boven de kustlijn langs. Echter aangekomen op een strandje gaat het weggetje niet verder en zijn we genoodzaakt om als echte survivalers onze tocht voort te zetten door het water. Sjoukje ontpopt zich tot een ware robinison en draagt onze tas met kostbaarheden boven op haar hoofd (meer afrikaans dan azieatisch maar vooruit) en zo belanden we na een leuke tocht op een verlaten klein schattig pitoresk, moeten we nog verder gaan met bijvoegelijke naamwoorden?, strandje. Hier hebben we de rest van onze middag heerlijk genoten van ons wel verdiende cooling-down. Nadat we gedouched en getut hebben gaan we voor ons warm eten het stadje in. We zijn ons bewust dat morgen het Thaise nieuwjaar begint, dat ze hier niet vieren met vuurwerk maar met supersookers (grote waterpistolen), waterbalonnen en bakken met water. Overal op straat worden dan ook al waterpistolen verkocht en we komen er (op een natte manier) achter dat de toeristen dit feest zo leuk vinden dat ze een avond van te voren al beginnen. Dus trekken we wederom onze bikini's aan, kopen het grootste waterpistool dat we kunnen vinden en mengen we ons in deze strijd. Zeiknat maar nog steeds giechelend kruipen we die nacht in ons bedje.

De volgende dag gaan we verder naar het zuiden, naar Ko lanta. Dit is het laatste eiland op onze route. Natuurlijk betreden we de boot gewapend met onze waterpistolen en zo nu en dan delen we rake klappen (waterstralen) uit. Op de boot wordt er ons een accomodatie aangeboden bij een resort met een zwembad, in eerste instantie zeggen we nee todat we de prijs horen. Zo worden we dus nadat we gearriveerd zijn op de pier van Ko lanta naar dit resort gebracht met een open jeep. Inmiddels is het waterfestival ook begonnen in Ko Lanta en gedurende de reis van ongeveer een kwartiertje staan er langs de kant van de weg overal locals en toeristen te wachten met bakken water. Het is natuurlijk het leukst om de droge mensen helemaal zeiknat te gooien en we zijn dan ook menig maal het doelwit. Lachend,gierend en schreeuwend gooien wij ons met onze waterpistolen in de strijd, in tegenstelling tot onze duitse medepassagiers. Deze zijn vooral erg bezorgd over hun handtasjes die nat worden, make-up die uitloopt en desinger kleren die nat worden, tsja misschien moet je je dan niet buiten begeven met Thais nieuwjaar? Aangekomen op het resort wordt ons gevraagd of we ook meegaan om ons in het festival te mengen, natuurlijk gaan wij mee en zo belanden we wederom in een jeep met 4 andere resortgasten. Met twee bakken water en een koelbox voor de biertjes rijdt onze jeep ten strijde. Een erg leuke en natte middag hebben we beleeft, misschien toch ook een leuk idee om pasen op deze manier te gaan vieren? Op Ko Lanta hebben we in totaal 4 dagen doorgebracht, de andere 3 dagen hebben we doorgebracht met biertjes/cocktails drinken, luieren op het strand en zwemmen in de prachtige blauwe zee.

Van Ko Lanta gaan we met een busje naar Krabi, een kustplaats. We zijn niet heel erg onder de indruk van het stadje zelf, maar beklimmen hier het hoogste viewpoint van onze reis. In totaal 1237 treden en deze treden zijn vaak hoger dan ze lang zijn. Bij een tree of 369 zakt Sjoukje bijna door de benen nog net kan ze uitkermen; We zijn al op de helft toch? een enorme domper dus, want we zijn nog niet eens op een kwart. Steunend,kreunend,puffend en besluitend om in Nederland iets van sport te gaan beoefenen, vervloekend waarom er geen liften zijn, afvragend of die tempel niet gewoon beneden op de voet van de berg kon worden gebouwd, knijpend met ringspieren omdat Sjoukje halverwege toch ECHT naar het toilet moet, wachtend omdat Sjoukje soms toch echt iets langer moet rusten dan Sanne en met een goede dosis zelfspot bedwingen we gezamelijk deze 1237 treden tot de top. Het uitzicht is het toch wel een beetje waard, want we zitten echt op de top van een berg en we hebben een view van 360 graden. Naar beneden gaan ging een stuk sneller, gelukkig heeft Sjoukje hier toch nog een moment van eer omdat Sanne toch wel een beetje hoogtevrees heeft en de trappen zijn wel bijzonder stijl. 's Avonds besluiten we dat we na deze klim echt een massage hebben verdiend en we ondergaan een heerlijke foot/thai massage van 2 uren; de beste massage tot nu toe!
Wat ook al een poos op onze to-do-list staat is een kajaktrip. Dus belsuiten we op zoek te gaan naar de goedkoopste trip die we kunnen vinden. De volgende dag staan wij om 8 uur klaar om opgehaald te worden en de taxi arriveert precies op tijd. Een klein kwartiertje rijden worden we afgezet bij een klein tourist-informatie-dingetje. Hier wachten we braag tot we weer worden opgehaald, vrij snel arriveert er een minibusje en vol enthousiasme staan we op. Echter is dit busje bedoeld voor onze medepassagier die een andere trip had geboekt, een beetje beteuterd gaan we weer zitten. Dan wordt er ons vertelt dat we best even 20 minuten kunnen gaan relaxen op het strand want het gaat nog wel even duren. Enigsinds mopperend begeven we ons naar het " strand" (lees een betonnen trapje aangezien het vloed is en er dus helemaal niets meer over is van het strand) en zitten hier onze 20 minuten uit. We begeven ons weer naar het toerist-informatie-dingetje en gaan hier braaf zitten wachten. Enigsinds melig door de hele situatie spelen we ' ik zie ik zie wat jij niet ziet' (een wit touringbusje??) en ontdekken we welke woorden er allemaal kunnen worden getypt op rekenmachine (zijn er best wel veel). Sjoukje ontdekt dat ze best goed Zweeds kan lezen, ook al vindt Sanne dat het meer Italians klinkt. We besluiten dat we blijven wachten tot half 10 en dat we dan stennis gaan schoppen, gelukkig voor de toerist-informatie-dingetje-medewerkster arriveert er om kwart over 9 een mini-busje. Deze brengt ons eerst naar een parkeerplaats waar we onze guide oppikken en daarna begeven we ons exact over dezelfde weg terug! Verbijsterd,sjaggereinig/sjaggerijnig (wederom iemand wat is het?) en geirriteerd concluderen we dat we sowieso tot 9 uur op ons bedje hadden kunnen blijven liggen. Bij een tankstation stoppen we en de bestuurder gaat nog even wat kopen. Sjoukje vraagt zich verwonderd af wat deze sjappo nu weer doet, Sanne concludeerd 2 dingen: 1 de bestuurder gaat nog naar het toilet, 2 als de bestuurder naar het toilet gaat den zijn we er nog lang niet! En besluit de guide te vragen hoelang dit nog gaat duren, de reis gaat zeker nog 40 minuten duren weet hij mee te delen. Sanne hoort een diep gemopper achter zich vandaan komen en zegt tegen de guide dat het allemaal wel wat later begint dan gepland. Hier wordt weinig mee gedaan.

De Kayak-trip zelf was erg leuk, maar we zijn nog niet klaar met onze irritaties. Samen met ons hebben zich nog 3 mensen opgegeven voor deze kayak-trip. Van te voren wordt ons gevraagd of we eerder in een kajak hebben gezeten en we knikken alle vijf vol overtuiging. We komen er achter dat kayaken in het Spaans vast iets anders betekend, want na 5 gezamelijke slagen van Sanne en Sjoukje verliezen we de Spanjaarden al uit het oog. Daarnaast wordt vooral Sanne gezien als een lekker hapje voor de steekmuggen en is ze binnen no-time bedekt met jeukende rode bultjes. De tour zelf was wel spectaculair, de tocht brengt ons door grotten en dichte mangroves waar we ons kayaktalent kunnen uitoefenen op scherpe bochten en lage plafonds. Meerdere malen vragen we of we echt rond 2/3 uur weer in Krabi terug zijn, wij hebben namelijk voor die avond een nachtbus naar Bangkok geboekt... zou een beetje jammer zijn als we die zouden missen. Na de derde keer de zuchtende bevestiging van de tourguide te horen besluiten we dat we vast wel tijdig terugzijn en genieten we vollop van onze kajaktocht. We arriveren inderdaad tijdig in Krabi waar we ons opfrissen en voor 5 jaar aan koekje en chips inslaan voor de 12 uur durende reis naar Bangkok. Om 4 uur worden we opgepikt met een minibus en er is ons verteld dat de bus naar Bangkok om 5 uur vertrekt van het busstation. Geduldig wachten we tot 5 uur op het busstation zonder de bus naar Bangkok te spotten. Rond 6 uur kunnen we eindelijk een plekje in de dubbeldekker zoeken (laten we bovenin en vooraan zitten!) en een halfuur later vertrekken we dan ook eindelijk. Om half 8 de volgende dag arriveren we dichtbij de Kao San Road, de straat waar we al eerder overnacht hebben, en zoeken we een guesthouse waar we nog wat bijslapen.

De laatste drie dagen staan in het teken van Shoppen (inderdaad met een hoofdletter)! Nadat we een paar uurtjes hebben bijgeslapen gaan we met de lokal bus naar een shoppingcentre, hier kijken we ons ogen uit; een 6 etage hoog gebouw met 3 etages kleren,schoenen,tassen en andere fashion goods. Ook is 1 etage gewijd aan allemaal leuke hebbedingetjes. Kortom hier hebben wij ons heerlijk een hele dag vermaakt! Ook hebben we ons dol geshopt op de Kao San Road, hier zijn vooral leuke kleren voor een prikkie te krijgen. Vandaag staat in het teken van: Ik voel me zielig omdat ik vandaag naar huis moet. Begrijp ons niet verkeerd we vinden het fijn om al onze trouwe leesvriendjes weer in real-life te omhelsen,knuffelen en bedelven onder kusjes, maar we kijken met een brede glimlach terug op de tijd die we hier hebben gehad. Een ervaring om nooit te vergeten en als we de middelen (lees geld) hadden gehad hadden we het hier zeker nog een maandje uit kunnen houden!

Dit keer hebben we geen foto's toegevoegd, mocht je die graag willen zien vraag ons dan... vanaf vrijdag zijn we weer te vinden in Nederland.

Bedankt voor het trouw volgen van onze blog, tot snel in Nederland en wie weet hebben jullie over een aantal jaartjes wel weer een blog van Sanne en Sjoukje om bij te houden.