Na regen komt zonneschijn... en dan weer regen!

Al weer een tijdje geleden hebben we wat van ons laten horen. En zoals de titel al doet vermoeden zitten we momenteel in een wolkbreuk. Kortom we hebben niets beters te doen dan het thuisfront te laten weten hoe het met ons gaat.

Het laatste wat jullie van ons hebben gehoord is dat we met de heerlijke harde muziek zijn aangekomen in Vang Vieng. De volgende dag stond er tubing(met de band door de rivier) op het programma. Gewapend met ons nieuw aangeschafte zwembroekjes begeven we ons naar de rivier. De banden allemaal bovenop het dak van de pick-up truck en wij met ons 9en in deze truck. Daar aangekomen wordt ons meteen het eerste drankje aangeboden bij de start-bar. Tuben gaat namelijk grotendeels om het drinken van een drankje (zoals we al eerder zeiden wij dronken natuurlijk limonade) bij de verschillende barretjes langs de rivier. De barren zijn uitgerust met verschillende activeiten; watertrapezes, glijbanen en ziplines over het water. De eerste bar is het gezelligst en we ontmoeten een paar spanjaarden waartegen Sanne met haar grote mond zegt: Als jullie van die trapeze (een stok zo ongeveer 6 meter boven het water) afgaan, dan gaan wij ook. In de veronderstelling dat ze dit toch nooit doen genieten we van ons eerste glas limonade. Echter na verloop van tijd begeven de spanjaarden zich naar de trapeze en wij kunnen dan ook niet achterblijven. Door de grote val naar beneden, en het ontactisch afsluiten van haar neus, plopt sjoukje haar oor. Ploppen in de zin van; ik heb helse pijn ik denk dat mijn trommelvlies is gescheurd. Gelukkig blijkt achteraf dat dit niet zo is en heeft Sjoukje 1 avond helse pijnen moeten overleven. Nu is ze alleen zo nu en dan nog wat doof, Sanne vermoed dat dit tevens oost-indisch is.

We willen na ons avontuur Vang Veing achter ons laten en doorreizen naar Viettianne, de hoofdstad van Laos, om daar misschien nog even rond te neuzen. Maar met de Fullmoonparty in ons achterhoofd en onze tenen die jeuken naar het zoute zeewater besluiten we om in een klap naar het zuiden te reizen. Dus nadat we ons gesterkt hebben met een heerlijke westerse hamburger en kipnuggets gaan we op zoek naar een bus die ons naar de grens van Laos kan brengen. Sanne, die inmiddels bedreven is geworden in het vinden van de goedkoopste bus, leidt ons naar de achterkant van het station. De VIPbus van 220.000 kip ontwijkend en het aanbod om ons met een tuktuk te laten brengen vriendelijk afgeslagen, belanden we in een local bus voor 5000 kip. Deze is zo vol dat we ergens achter in een hoekje staan, maar we zijn trots dat we wederom de goedkope bus gevonden hebben!
We gaan wederom zonder al te veel moeite de grens over, blij met het vooraf aangevraagde visum dat we tweemaal Thailand kunnen betreden voor 60 dagen. Over de grens kopen we nog een Nederlands leesboek voor in de trein (want Sanne leest sneller dan dat de treinen hier rijden.) en kopen we voor ongeveer 5 euro een kaartje voor een treinreis van 14 uren met als eindebestemming Bangkok. De reputatie die sjoukje heeft dat ze overal kan slapen gaat hier helaas niet op. Sanne neemt deze titel trots over. In de treinbankjes die niet onder doen voor kerkbanken valt deze namelijk heerlijk in slaap. We zijn blij als we Bangkok weer in het oog krijgen.

Vanuit de trein nemen we een tuktuk naar ons oude vertrouwde koa san road (waar we de eerste nachten ook verbleven) Tenminte, dat dachten we. Echter als we worden afgezet komen we tot de conclussie dat we deze straat nog nooit hebben gezien en lopen we als kippen zonder kop de straat 3 keer op en neer. Gelukkig herkennen we na verloop van tijd dingen en belanden we veilig en wel in een guesthouse. De planning (we doen nog steeds fanatiek aan plannen) is dat we in Bangkok een onderkomen voor de Fullmoonparty op Ko phanang gaan regelen. Omdat er zoveel mensen naar dit feest gaan denken we dat dit wel verstandig is, het probleem is dat dit via internet niet echt wil vlotten. Ook een probleem is dat Sjoukje ongeveer niet geslapen heeft in de trein en Sanne ook maar een paar uurtjes... kortom de stemming zit er die middag goed in. Het weer neemt onze stemming over en er breekt een onweersbui aan en een gigawolkbreuk vindt plaats boven Bangkok. Dit met het gevolg dat de hele straat blank staat en we niet een smeer naar het zuiden hoeven om met ons voetjes in het water te baden. We besluiten uiteindelijk dat we geen accomodatie regelen en gewoon op de bonnefooi naar het zuiden gaan. Voor de volgende dag hebben via ons guesthouse hebben we kaartjes voor een bus en een boot geregeld zodat we in 1x naar het eiland kunnen. Om 18.00 uur vertrekt deze bus richting het zuiden.

We hebben dus nog een hele dag en we besluiten om ons als echte toeristen te gedragen en plannen een uitje naar het Grand-Palace. Dit paleis was erg over the top met allemaal spiegeltjes, felle kleuren en tierelatijntjes aan elke hoek van elk gebouw. Eerlijk gezegd hadden we er iets meer van verwacht, maar we hebben natuurlijk gedurende onze reis ook al erg veel van dit soort tempels mogen aanschouwen.

Even over de bus die ons om 18.00 naar het zuiden vervoert: het was een VIP bus, ons eerste VIP-bus. Helemaal hysterisch over de geweldige stoelen die horziontaal kunnen worden gestrekt en de enorme plasma-tv weten we zeker dat dit een fantastische relaxte reis gaat worden. Echter om 19.30 uur gaan de lichten uit, het is hier dan al donker en het lezen in ons boeken werd bruut verstoord. We gingen er vanuit dat we nu een filmpje gingen zien. Niets bleek minder waar, geen film, geen muziek en geen licht meer om te lezen en beide niet echt zo moe dat we gaan slapen om 19.30. Kortom een beetje een vreemde gang van zaken. Om 6.30 arriveren we op een plek waarvan wij denken dat we op de boot gaan echter om 8.30 verschijnt er een andere bus waarin we vervoerd worden naar de pier waar onze boot om 10.00 uur naar Ko phanang vertrekt.

Inmiddels schijnt de zon vollop en hebben we grote verhalen tegen elkaar over hoe goed we al aan het klimaat gewend zijn geraakt. Met het gevoel dat we naar Terschelling gaan volgen we de gigantische groep toeristen die die naar de boot begeeft. We plaatsen ons bij een van de raampjes waar het niet lang duurt voordat Sanne wederom in slaap sukkelt. Sjoukje, die langzaam een beetje groen wordt van de zeereis, begeeft zich naar het buitendek. Inmiddels begint het te waaien en te regenen, de golven worden steeds hoger en het gezicht van Sjoukje steeds groener. Jaloers op de maag van Sanne ziet ze even later het hoofd van Sanne ook verschijnen die vraagt om een zakje... Romantisch, beide aan een reling van het schip, verblijden we ons met het zicht op de kustlijn. We zoeken onze backpacks en lopen naar de pickuptrucks. De mannen sjouwen behulpzaam onze backpacks op het dak en de truck stroomt vol met andere toeristen. Helaas is dat niet het enige wat begint de stromen... Het begint wederom te regenen met het volume van 25 brandweerkranen op het dak en we beseffen ons dat we onze regenzakken niet om onze backpacks gedaan hebben. Als we na een spannende rit, een combinatie van een wildwaterbaan en een rollercoaster, in Haad rin aankomen besluiten we onze backpacks achter te laten in het eerste beste guesthouse en daarna op zoek te gaan naar een accomodatie. Verbazend snel vinden we er een met een prijs die ons beide aanspreekt en leggen we vrijwel al onze kleding te drogen in de kamer. Het enige eingenaardige aan deze kamer is; er zit een gigantischraam in onze badkamer. Dit betekend dat je vanuit de slaapkamer door dit raam in de douch kunt kijken, dit is niet erg bevorderend voor ons poepgedrag.

Die avond, en de avonden daarna, begeven we ons naar het strand waar de pre-party's al in volle gang zijn. Erg gezellig, veel mensen. Ook zijn er vuurshows en kan je je drankjes uit een strandemmertje drinken. Want zeg nou zelf; een longdrinkglass is altijd te snel leeg. De fullmoonparty was een groot succes en het was erg druk tijdens deze party, we zijn elkaar zelfs even uit het oog verloren. Maar elkaar weer opgezocht bij ons guesthouse. Deze dagen is het weer niet heel erg mooi geweest. Vooral de eerste twee dagen op het eiland wa niet bepaald wat wij ons voor hadden gesteld bij het "zonnige" zuiden, deze zon ontbrak namelijk. Daarna klaart het op en kunnen we eindelijk met ons gekochte sjaals (die multifunctioneel zijn als; handoek, jurk en wat je er maar van wilt maken) naar het strand begeven om heerlijk te genieten van dit mooi weer en natuurlijk van de zee! 2 dagen na de fullmoonparty vinden we het wel weer best en besluiten we al ons kleertjes weer in de backpack te stoppen en een kaartje te regelen voor de boot van 1 uur. Dit is helaas niet mogelijk, aangezien het hele eiland dit ongeveer had verzonnen waren alle boten al volgeboekt en gaan we dus weer opzoek naar een guesthouse en boeken we een kaartje voor de dag erna. Dan toch nog maar even chillen op het strand, sjoukje verbrand wederom! Ze kan nog iets van die ezel leren die bij de tweede keer om de steen heenstapt ;). Helaas voor Sjoukje verblijven we deze nacht in ons allerwarmste kamer ooit, en Sjoukje met haar roodgloeiende huid doet dan ook deze nacht geen oog dicht. Sanne daarentegen heeft toch best wel weer lekker geslapen.

De volgende dag vertrek onze boomt om 8.30 naar het eilandje Ko Tao, dit is een klein eilande boven het feesteiland en we hebben hier erg leuke verhalen over gehoord. Deze bootreis verloopt rustig, Sanne heeft weer even heerlijk haar oogjes dicht gehad... dit keer vastgelegd op film door de o zo aardige Sjoukje. In Ko Tao gaan we vol goede moed op zoek naar een guesthouse, tot dusver is het nooit echt een probleem geweest om een onderdak te vinden en we verwachten hier ook geen problemen. Verkeerd gedacht! Ongeveer anderhalf uur later leggen we hijgend en nat van het zweet (ja deze dag was het dan wel weer mooi weer) ons backpack op ons bedje en genieten we van een welverdiende douche. Daarna begeven we ons naar het strand en Sjoukje spot nog een mega hagedis.

Vanaf heden hebben we geen plannen meer, want er is geen doel dat we voor een bepaalde datum moeten bereiken. Oke we gaan ons best doen om op 22 april in Bangkok te zijn... maar voor de rest zijn we weer planloos. Vandaag zouden we heerlijk naar een mooi eilandje hier aan de kust, maar het weer laat ons in de steek. Morgen schijnt de zon weer hoorden we en we denken eraan om een snorkeltour te gaan doen, zodat we alle mooie baaien kunnen zien.

@ Richtsje: Bedankt voor deze geschiedenisles, weten we dat ook weer! En inderaad overal langs de rivieren doemen rijstvelden op.

@ Simen Jan: We hebben nog geen slangen gespot, maar we hebben hier wel spannende verhalen gehoord over de plaatselijke strandratelslang die blauw,geel,groen gevlekt/gestreept is.

@ Marin: Geen sprinters hier en de krokodillen verstoppen zich erg goed. Sanne heeft zo nu en dan wel zicht op giga rode kreeft... is dat bijzonder genoeg?

Foto's @ http://en.fotoalbum.eu/sanneensjoukjeinazie